-
1 wdrożyć się
сов. do czegoпривы́кнуть, приобрести́ на́вык к чему -
2 wdrożyć\ się
-
3 wdrożyć się
привчитися; призвичаїтися -
4 wdrożyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wdrożyć
-
5 przyuczyć się
-
6 przyuczyć\ się
сов. do czego 1. приучиться к чему;2. обучиться чему, подготовиться к чему+1. przyzwyczaić się, wdrożyć się 2. nauczyć się
-
7 zaprawić się
-
8 zaprawić\ się
сов. 1. do czego приучиться, подготовиться к чему; натренироваться в чём;2. прост. (upić się) напиться, наклюкаться+1. wdrożyć się
-
9 wpraw|ić
pf — wpraw|iać impf Ⅰ vt 1. (umocować) to set, to fix- wprawić oczko w pierścionek to set a stone in a ring- wprawiać wybite szyby to replace the broken window panes2. (spowodować) wiadomość wprawiła mnie w dobry nastrój the news cheered me up- taka pogoda wprawia go w stany depresyjne this kind of weather depresses him- wprawić coś w ruch to set sth in motion3. (wdrożyć) to train, to teach- starali się wprawiać dzieci do porządku they tried to train a. teach the children to be orderlyⅡ wprawić się — wprawiać się 1. (wdrożyć się) wprawiać się w czymś to improve one’s skills in sth- wprawić się w czymś to become skilled in sth- wprawiać się w głośnym/szybkim czytaniu to practice reading aloud/speed-reading2. (doprowadzić się) wprawić się w dobry nastrój to cheer oneself upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wpraw|ić
-
10 nawyknąć
-
11 wdr|ożyć
pf — wdr|ażać impf Ⅰ vt 1. (przyuczyć, przyzwyczaić) to accustom (do (robienia) czegoś to (doing) sth)- wdrożyła dzieci do porządku she got the children into the habit of being tidy- wdrożył uczniów do systematycznej nauki he trained the students to study systematically2. (uczyć, wpajać) to drill, to drum (komuś into sb)- wdrożyć dzieciom zasady ortografii to drum the principles of spelling into the children3. (rozpoczynać) to institute [postępowanie sądowe, śledztwo] 4. (wprowadzić) to implement [metodę, projekt]; to introduce [system, technologię]; to enforce [normy, standardy] Ⅱ wdrożyć się — wdrażać się książk. (przywyknąć) to get used (do czegoś to sth)- powoli wdrożył się do nowych obowiązków slowly he got used to his new dutiesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wdr|ożyć
-
12 wdrażać
impf ⇒ wdrożyć* * *(pracownika, śledztwo) to initiate; (technologię, wynalazek) to put into practice* * *ipf.1. (= przyzwyczajać, wprowadzać) initiate, introduce.2. (= wpajać) inculcate.3. (= podejmować działanie) enter; wdrożyć śledztwo prawn. open l. start an inquiry; wdrożyć postępowanie sądowe prawn. institute (legal) proceedings.4. (= wprowadzać w życie) implement.ipf.(= przyzwyczajać się) get accustomed.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wdrażać
-
13 wdrażać
wdrażać się do pracy sich einarbeiten -
14 einarbeiten
См. также в других словарях:
otrzaskać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, otrzaskać sięam się, otrzaskać sięa się, otrzaskać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wdrożyć się do robienia czegoś, nabrać wprawy w czymś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wdrażać — ndk I, wdrażaćam, wdrażaćasz, wdrażaćają, wdrażaćaj, wdrażaćał, wdrażaćany wdrożyć dk VIb, wdrażaćżę, wdrażaćżysz, wdroż a. wdróż, wdrażaćżył, wdrażaćżony 1. «ćwiczeniem wyrabiać w kimś jakąś umiejętność, sprawność, zaprawiać kogoś do czegoś;… … Słownik języka polskiego
nauczyć — dk VIb, nauczyćczę, nauczyćczysz, nauczyćucz, nauczyćczył, nauczyćczony nauczać ndk I, nauczyćam, nauczyćasz, nauczyćają, nauczyćaj, nauczyćał, nauczyćany «ucząc przekazać komuś pewien zasób wiedzy, udzielić wiadomości, wyłożyć coś; wdrożyć do… … Słownik języka polskiego
zaprawić — dk VIa, zaprawićwię, zaprawićwisz, zaprawićpraw, zaprawićwił, zaprawićwiony zaprawiać ndk I, zaprawićam, zaprawićasz, zaprawićają, zaprawićaj, zaprawićał, zaprawićany 1. «dodać coś do czegoś, wymieszać coś z czymś dla nadania odpowiedniego… … Słownik języka polskiego
sztuka — 1. (Cała) sztuka w tym «chodzi głównie o to, od tego zależy powodzenie, sukces czegoś, na tym polega czyjaś umiejętność»: – Carpaccio musi być cieniutko pokrojone – powiedział mężczyzna w odpowiedzi na mój uśmiech. – W tym cała sztuka. No i… … Słownik frazeologiczny
przyzwyczaić — dk VIa, przyzwyczaićaję, przyzwyczaićisz, przyzwyczaićaj, przyzwyczaićił, przyzwyczaićajony przyzwyczajać ndk I, przyzwyczaićam, przyzwyczaićasz, przyzwyczaićają, przyzwyczaićaj, przyzwyczaićał, przyzwyczaićany «przyuczyć, wdrożyć, zaprawić kogoś … Słownik języka polskiego
wyuczyć — dk VIb, wyuczyćczę, wyuczyćczysz, wyuczyćucz, wyuczyćczył, wyuczyćczony rzad. wyuczać ndk I, wyuczyćam, wyuczyćasz, wyuczyćają, wyuczyćaj, wyuczyćał, wyuczyćany «ucząc wyćwiczyć, wykształcić kogoś w czymś, wdrożyć do czegoś; ucząc utrwalić coś w… … Słownik języka polskiego
wprawić — dk VIa, wprawićwię, wprawićwisz, wpraw, wprawićwił, wprawićwiony wprawiać ndk I, wprawićam, wprawićasz, wprawićają, wprawićaj, wprawićał, wprawićany 1. «umocować, osadzić coś w czymś, obsadzić w ramę, w oprawę» Wprawić oczko do pierścionka.… … Słownik języka polskiego
przyuczyć — dk VIb, przyuczyćczę, przyuczyćczysz, przyuczyćucz, przyuczyćczył, przyuczyćczony przyuczać ndk I, przyuczyćam, przyuczyćasz, przyuczyćają, przyuczyćaj, przyuczyćał, przyuczyćany «ucząc wprawić, wdrożyć do czegoś; nauczyć czegoś praktycznie»… … Słownik języka polskiego
wytresować — dk IV, wytresowaćsuję, wytresowaćsujesz, wytresowaćsuj, wytresowaćował, wytresowaćowany 1. «nauczyć zwierzę czegoś poddając je tresurze; tresując wyćwiczyć» Wytresować konia w cyrku. Wytresowany słoń. Pies wytresowany do polowań. 2. iron.… … Słownik języka polskiego
